Dimpués que
Tren con destino á a conszienzia
ferá a suya dentrada
en bida primera, esistenzia segunda.
Tiene prebista a suya plegada
á as doze oras e zincuanta trafuques.
Dixen as suyas barucas en consigna
dimpués que escuiten iste mensache.
***
Dimpués que os ruellos d’o río
se tornen nuei funda
e l’augua,
cantos de bugos,
zarrapa, zarrapita,
quedará
d’o pensamiento
que me fizió.
Nomás as glarimas de san Lorién
itando-se de capuzete
en a nada d’a esistenzia.
***
M’esbolutraréi
en l’arena de carrachinas e escabullons,
en a sal mullada d’algas,
en chemecos d’aire,
en gorgolochos de pexes espelletaus,
dimpués que a bida
pase
e,
ista begada,
Ulises no torne.
(M.ª Pilar Benítez Marco, Conchunzions, Uesca, Publicazions d’o Consello d’a Fabla Aragonesa, 2016, pp. 20-21)